Ontwerp voor de verbouwing, renovatie en het energiezuinig maken van een gemeentelijk monumentale woning, daterend uit het jaar 1912.

In de bestaande situatie vormt de relatief gesloten keukenzone een barrière tussen de woonruimte en de tuin. Daarnaast beperkt het verspringende stenen volume van de aanbouw (de toiletruimte) het visueel en fysiek contact met buiten.

In de nieuwe situatie is de gehele achtergevel opengewerkt richting de tuin. Met als gevolg een wijziging aan de hoofddraagconstructie van het monument. Een ingreep die vanwege de monumentenwet vaak niet mogelijk is, maar waar wel vrijstelling voor is verkregen. De afleesbaarheid van het historische karakter is behouden gebleven door toepassing van een luifel, welke de contour van de voormalige bouwmassa aangeeft.

De volledige begane grond is heringedeeld, en tot op de hoofddraagconstructie vernieuwd. Het interieurconcept is gebaseerd op een minimalistische uitstraling van de ruimte in contrast met rijk gedetailleerde historische interieurobjecten. Alle vlakken komen bijéén in scherpe hoeken, of gaan zonder visuele onderbreking in elkaar over. Zoals bij de overgang tussen binnen en buiten. Het deels zwevende terras verlengd de woonruimte en zorgt voor een geleidelijke overgang met de tuin.

De opbouw van de binnenwanden bestaan uit natuurlijke materialen. Een damp-open constructie opgebouwd uit leempleister, houtvezelplaat en houtvezelisolatie zorgt voor een ademend binnenklimaat. Waarbij vocht en temperatuur op een natuurlijke wijze wordt gereguleerd. De ecologische wandopbouw in combinatie met lage temperatuurverwarming in de vloer zorgen gezamenlijk voor een hoog thermisch comfort.